Ogórecznik lekarski - zioło łatwe w uprawie

Można go uprawiać w ogrodzie i na balkonie. Ogórecznik lekarski ma minimalne wymagania. Jego uprawa udaje się zawsze. To wspaniałe zioło do sałatek i ładna roślina ozdobna.

Ogórecznik lekarski bywa popularnie nazywany ogórkowym zielem. Cała roślina bowiem pachnie jak ogórek. To popularne zioło w krajach śródziemnomorskich. Przed wiekami jego sokiem leczono trudno gojące się rany, reumatyzm, bóle mięśniowe. W starożytnym Rzymie sok ogórecznika podawano żołnierzom przed marszem i bitwami.

Dziś w kuchni używa się przede wszystkim kwiatów. We Włoszech czy Hiszpanii kwiaty ogórecznika są sprzedawane w malutkich torebkach. To popularny dodatek do sałatek. Można też jeść młodziutkie listki, które jeszcze nie mają kłujących włosków.

Ogórecznik lekarski, nazywany potocznie ogórkowym zielem

Prawie wszystkie części ogórecznika mają właściwości lecznicze (oprócz korzeni). Najczęściej w kuchni używa się kwiatów, ale bez szypułek, bo mają szorstkie włoski.

Choć ogórecznik lekarski pochodzi z ciepłego regionu Europy, świetnie sobie radzi także tam, gdzie są siarczyste mrozy. Jest rośliną jednoroczną.

Wysokość

15-60 cm

Kwitnienie

Pierwsze kwiaty pojawiają się w maju, zaś ostatnie - zwykle w listopadzie.

Większość kwiatów jest błękitna i niebieska, ale zdarzają się mutacje różowe oraz różowoniebieskie (też jadalne).

Ogórecznik lekarski - mutacja różowoniebieska

Ogórecznik lekarski - mutacja różowa

Kwiaty są miododajne - zwabiają pszczoły. Dlatego przy zbieraniu kwiatów trzeba bardzo uważać, by nie zostać użądlonym.

Pszczoły uwielbiają ogóreczniki. To prosty sposób, by zwabić je do ogrodu. Przy okazji zapylają inne rośliny.

Zapach

Cała roślina pachnie ogórkowo.

Gleba

Każda. Na glebie ubogiej i suchej ogórecznik rośnie jednak gorzej, jest mniejszy, słabiej kwitnie. Idealna jest ziemia kompostowa. Wtedy pięknie się rozrasta i obficie kwitnie.

Nawożenie

Nie jest konieczne, zwłaszcza jeśli ziemia jest kompostowa. Ogórecznik w donicach, przeznaczony do jedzenia, najlepiej zasilać nawozem typu biohumus.

Stanowisko

Słoneczne oraz półcień. Dobrze rośnie między innymi roślinami, np. na skalniakach.

Rozmnażanie

Tylko z nasion. Bardzo łatwo rozsiewa się sam, dlatego nie należy wyrzucać ogórecznika z nasionami do kompostu bo zachwaści ogród. Siewki można przesadzać, łatwo się przyjmują.

Więcej o siewie ogórecznika CZYTAJ TUTAJ

Z każdego kwiatu ogórecznika powstają po 3-4 nasiona. Olej z nich ma właściwości odmładzające (uelastycznia skórę).  

Wytrzymałość na mróz

Ogórecznik kwitnący ma podobną wytrzymałość na mróz jak pelargonia (do około minus 5 stopni). Kwitnie aż do większych mrozów.

Siewkom jesiennym zdarza się przetrwać pod śniegiem mróz prawie minus 30 stopni Celsjusza.

Siewka jesienna, która przetrwała siarczyste mrozy pod śniegiem.

Choroby i szkodniki

Podczas dłuższej deszczowej pogody starsze egzemplarze mogą być atakowane przez choroby grzybowe. Nie ma jednak sensu ich opryskiwać.

Czasami najmłodsze pędy atakują też czasami mszyce. Ich także nie ma sensu niszczyć chemicznie. Ogórecznik żyje krótko, ale intensywnie.

Ogórecznik bywa atakowany przez mszyce. Dlatego można nim dojrzeć mrówki, które zbierają ich słodkie odchody. 

A propos

Okres wegetacji ogórkowego ziela trwa tylko około 3 miesięcy. W tym samym sezonie wydaje zwykle nasiona, które kiełkują i zakwitają. Dlatego nie należy się przejmować, że już w lipcu pierwsze ogóreczniki przekwitają i zasychają. To naturalne! Trzeba je wyrwać z korzeniami i wyrzucić. Bardzo szybko w tym miejscu wyrosną jego dzieci.

Po około 3 miesiącach wegetacji ogórecznik wydaje nasiona i zasycha. Trzeba go wyrwać. Na tym etapie korzenie są już słabe, bo też zamierają.