Tuja a żywotnik – czym się różnią

To przykład rośliny, która funkcjonuje pod dwiema nazwami: łacińską - tuja oraz polską - żywotnik. I jest kłopot: jak właściwie ją nazywać. Różnica w nazwie powoduje spore zamieszanie.

Nie wiem, czy kiedykolwiek robiono badanie, czy częściej używa się nazwy „tuja” , czy „żywotnik”. Wydaje mi się, że bardziej popularna jest jednak „tuja”, pochodząca od łacińskiego słowa „thuja”.
Nieliczni używają nazw zamiennie. Gdy pracowałam w sklepie ogrodniczym, wszyscy klienci znali tuje, a żywotniki – tak mniej więcej połowa. Byli tacy, którzy nie wierzyli, że żywotnik to właśnie tuja.

Zamieszanie z tujami/żywotnikami potęgują sklepy. Jedne etykietują te rośliny jako tuje, a inne – żywotniki. Dodatkowo są one często mylone z cyprysikami.

Tuje (żywotniki) cieszą się sławą roślin niewymagających w uprawie i odpornych. Jednak to dotyczy tylko niektórych.

W polskich ogrodach najczęściej są sadzone tuje (żywotniki) zachodnie (Thuja occidentalis). Mają skromne wymagania i są tanie (z reguły). To właśnie na nie są najczęściej promocje w hipermarketach, gdy sadzonki na żywopłot można kupić po kilka złotych (np. odmianę Smaragd).

Tuja (żywotnik) Mirjam - odmiana karłowa typu kulka. Po 10 latach dorasta do 50 cm wysokości.

Tuje (żywotniki) zachodnie dobrze rosną prawie w każdej ziemi i lubią cięcie. Dość płytko się korzenią. Dlatego, choć ogólnie są odporne na mróz, zdarza im się wyschnąć w bezśnieżne zimy (częściowo lub całkowicie).

Czasami mogą sprawić niespodzianki po latach, gdy przerastają dom (niektóre osiągają około 15 m wysokości). Do ogrodów lepiej wybierać karłowe odmiany, np. Danica, Mirjam, Tiny Tim czy Little Champion.

Tuja (żywotnik) Danica - odmiana karłowa typu kuleczka. Po 10 latach ma około 50 cm wysokości. Jest rodzicem odmiany Mirjam, pokazanej na pierwszym zdjęciu.

Jeszcze wyższe bywają tuje (żywotniki) olbrzymie (Thuja plicata) – mogą mieć nawet do 30 m wysokości (ale nie za życia tego, kto je posadził). Świetne na żywopłoty, dobrze znoszą zacienienie. Na mróz są odporne np. polskie odmiany Jan oraz Kórnik. W wieku 10 lat mają zwykle po około 3 m wysokości.

Najrzadsze w ogrodach są tuje (żywotniki) wschodnie (Thuja orientalis). Ich atutem są gałązki wyglądające jak pionowo rozkładające się kartki książki. Niestety, wymagają zacisznych miejsc, bo są mniej odporne mróz niż tuje (żywotniki) zachodnie oraz olbrzymie.

Tuja czy żywotnik – różnica jest tylko w nazwie:)