Fiołek wonny

Nigdy nie sadziłam ani nie siałam w swoim ogrodzie fiołków wonnych (zwanych popularnie leśnymi), ale mam ich mnóstwo. Same wybierają sobie dogodne miejsca. To idealne rośliny do ogrodów leśnych i naturalnych oraz na skalniaki. 

Doskonale rosną w cieniu i półcieniu, wśród drzew oraz krzewów liściastych (obok iglaków rosną niechętnie). W moim ogrodzie świetnie też czują się od strony południowej - pasuje im zwłaszcza towarzystwo wiśni oraz szpary między kamieniami.

Fioletowe kwiaty pojawiają się w kwietniu i maju, kiedy drzewa i krzewy nie mają jeszcze w pełni rozwiniętych liści. Kwitnienie, ale już nie tak obfite, powtarzają w sierpniu. W pełnym cieniu kwitną słabo. Widziałam białą odmianę fiołka wonnego, ale uważam, że fioletowa jest ładniejsza.

Lubią żyzną ziemię, raczej wilgotną (ale ja ich nigdy nie podlewam), dobrze tolerują nawożenie popiołem z kominka (oczywiście w granicach rozsądku).

Najłatwiej je rozmnażać z płożących pędów. W moim ogrodzie rozmnażają się jednak same z nasion (w miejscu każdego kwiatka pojawia się torebka nasienna). Jeśli ktoś chciałby mieć fiołki, np. między sosnami, warto rozsypać właśnie nasiona i czekać, aż fiołki same znajdą sobie najlepsze miejsca.
 
Ekspansywność fiołków wonnych określiłabym jako średnią. Zdarza mi się wyrywać je bo np. w truskawkach ich nie toleruję. Korzenią się tak głęboko, że trudno je czasami wyrwać.

             Te fiołki wonne rosną przy ogrodzeniu między kamieniami od strony południowej

 

W wyjątkowym kolorze: białe fiołki wonne z delikatnymi, niebieskimi cętkami (zdjęcie zrobiłam w Parku Oliwskim w Gdańsku)  

               Torebki z nasionami pękają już w czerwcu. Fiołek bardzo łatwo wysiewa się sam.